استفاده از حواس گوناگونی که خداوند به ما اعطا کرده در فرهنگ های مختلف بسیار رایج می باشد اما متاسفانه در فرهنگ کشور ما این قاعده کاربرد چندانی ندارد. هرچند به نظر می رسد که ما از پنج حس خود دائماً استفاده می‌کنیم اما در واقع فقط در مواقع ضروری از این حواس استفاده می کنیم مثلاً حس بینایی خود را فقط زمانی به کار می گیریم که احتیاج داریم یا حس بویایی خود را فقط زمانی فعال می‌کنیم که بوی بد یا بوی خیلی خوبی به مشام ما می خورد.دکتر اولدینگ هب سال ها پیش با آزمایش بسیار جالبی نشان داد که محدودیت استفاده از حواس برای انسان بسیار سخت است ایشان برای اثبات این مدعا از تعدادی دانشجو درخواست کرد که برای مدتی بدون استفاده از حواس خود زندگی کنند وی برای دانشجویان اتاقی را فراهم کرد.
از آنها خواست روی تختی در این اتاق دراز بکشند دستکش های مقوایی برایشان درست کرد و چشم بند بر چشمانشان زد صدایی یکنواخت در تمام ساعات روز اجازه استفاده از حس شنوایی را به آنها ندهد و درون اتاق هیچ بویی به مشام نمی رسید دانشجویان هر سه یا چهار ساعت اجازه داشتند برای استفاده از دستشویی و خوردن غذا برای نیم ساعت از جای خود بلند شوند. و بقیه ی روز را باید بدون حرکت دراز میکشیدند. بیشترین زمانی که دانشجویان توانستند طاقت بیاورند چهل و هشت ساعت بود و این نشان داد که اگر حواس ما به خوبی کار نکند دنیا برای ما مکانی بسیار وحشتناک خواهد بود
چگونه از حواس خود استفاده کنیم؟
پیشنهاد می کنم هر روز حداقل دو بار از هر حس خود یک دقیقه اختصاصی استفاده کنید مثلاً برای دقیقه‌ای به مکانی دور خیره شویم یا با لمس اشیای اطرافمان از حس لامسه خود استفاده کنیم گلی خوشبو یا گیاهی خوشبو مثل ریحان یا نعناع، میوه‌هایی مثل نارنج یا پرتقال یا لیمو ترش را برای یک دقیقه بو کنیم شکلاتی را در دهان گذاشته و یک دقیقه آرام آرام مزه مزه کنیم سکوت کامل کنیم و یک دقیقه به صداهای اطراف گوش دهیم و به این ترتیب از حواس مختلف خود هرکدام فقط یک دقیقه استفاده کنیم ببنید چه معجزه‌ای رخ میدهد و چگونه بعد از چند بار انجام این عمل آرامش به سراغ شما می آید از معجزه حواس غافل نشوید
