دنیا جایی است که مابرای فرزندانمان تصویر می کنیم در واقع اساسی ترین سوال هر فرد این است که دنیا چگونه جایی است واین پاسخ را پدران و مادران در کودکی برای فرزندان خود می‌سازند اگر پدر ومادر دنیا را برای فرزند خود مکانی امن، پر از زیبایی و عشق ترسیم کند فرزند در تمام طول عمر دنیا را این گونه می بیند و اگر پدر ومادر دنیا را پر از نا امنی،غم ، وحشت و کسل کننده ترسیم کنند فرزند در تمام طول عمر دنیا را این گونه می بیند .کلیفتون روان شناس و پژوهشگر مشهور در تحقیقی این سوال ها و چگونگی پیداش آنها را بررسی کرده است
یک مطالعه جدید منتشر شده در مجله روانشناسی مثبت نشاند می‌دهد این که به فرزندان خود آموزش می‌دهیم که دنیا مکانی خطرناک است، ممکن است آنطور که فکر می‌کنیم از آنها محافظت نکند. در واقع، پرورش یک «باور جهانی اولیه» منفی، انبوهی از مسائل بالقوه تخریب سلامت روان را به همراه دارد.
جرمی کلیفتون، روانشناس، «باورهای جهان اولیه» را به عنوان اساسی ترین باورهای ما درباره جهان توصیف می کند.
“باورهای اولیه، در مورد جهان مانند باورهایی در مورد کیفیت های تصادفی جهان مثلا “جهان از 118 عنصر شیمیایی تشکیل شده است” نیستند.
کلیفتون و تیم پژوهشگرانش از طریق تحقیقات قبلی، مرور ادبیات و مطالعات تجربی به این نتیجه رسیدند که انسان ها بیش از دوجین باور اولیه در مورد جهان دارند. با این حال، بیشتر این باورها به سه دسته تقسیم می شوند. که عبارتند از :
۱_ دنیا مکانی امن است (در مقابل یک مکان خطرناک). این تعیین می‌کند که مردم تا چه اندازه باور دارند که جهان پر از تهدید است.
۲_ دنیا مکانی پر از آرامش و شادی است (بر خلاف مکانی کسل کننده). این تمایل افراد را برای درگیر شدن با جهان را تعیین می کند – یعنی انجام کاری که به نظرشان جالب، زیبا و معنادار است (یا نه).
۳_ جهان زنده است (بر خلاف مکانیک). این تعیین می کند که آیا مردم جهان را به عنوان مکانی می بینند که به دلیل تلاش هایی که انجام می دهند اتفاقات رخ می دهد و اینکه جهان به کمک و مداخله یک فرد نیاز دارد یا خیر.
کلیفتون برای توضیح اینکه چقدر باورهای اولیه ما در مورد دنیا می توانند بر زندگی ما اثر گذارباشند از ما می خواهد که زمانی را که در مکانی بودیم که از آن متنفر بودیم را به یاد بیاوریم و سپس تصور کنیم که برای همیشه در آنجا گیر کرده ایم.
او توضیح می‌دهد: «کسانی از ما که دنیا را خطرناک، کسل‌کننده و مکانیکی می‌بینیم در جایی گیر کرده‌ایم که تمام زندگی‌شان از آن متنفر است. اثرات پایین دستی بر رفتار و رفاه به طور بالقوه بسیار زیاد است.
پژوهش فعلی کلیفتون ارتباط باورهای اولیه در مورد جهان شرکت کنندگان را با پیامدهای مختلف زندگی – مانند موفقیت شغلی، رضایت شغلی، افسردگی، رضایت از زندگی، و شکوفایی کلی مورد مطالعه قرار داد.
این مطالعه نشان داد که بدون توجه به شغل، باورهای منفی اولیه در مورد جهان تقریباً هرگز با نتایج بهتر مرتبط نبودند. در عوض، آنها موفقیت کمتر، رضایت شغلی و زندگی کمتر، سلامتی بدتر، شکوفایی چشمگیر کمتر، احساسات منفی بیشتر و افسردگی بیشتر را پیش بینی کردند.
کلیفتون توضیح می‌دهد: «ما دریافتیم که مردم می‌خواهند بسیاری از باورهای مختلف جهان اولیه را به فرزندان خود منتقل کنند، از جمله این باور که دنیا خطرناک است و علیه آنهاست – و این ممکن است ایده‌ی والدین وحشتناک باشد.
به گفته کلیفتون، افرادی که فکر می کنند دنیا مکانی وحشتناک است، واقعاً آن را باور دارند. آنها تمایل دارند فکر کنند که باورهای منفی آنها از آنها در برابر ناامیدی و خطر محافظت می کند، آنها را در شغلشان بهتر می کند و باعث می شود بیشتر به کمک به حل مشکلات جهان اهمیت دهند.
حقیقت اما بسیار متفاوت است. مطالعات قبلی نشان داده‌اند ‘ افرادی که دنیا را خطرناک می‌بینند، بیش از حد به تهدیدها واکنش نشان می‌دهند و تهدیدهایی را می‌بینند که وجود ندارند.
برای هر کسی که ممکن است به دلیل باورهای منفی اولیه در مورد جهان در تلاش باشد تا با پتانسیل کامل خود عمل کند، کلیفتون توصیه های زیر را دارد:
“توصیه من به هر کسی که علاقه مند به باورهای اولیه جهان است و اینکه چگونه ممکن است بر زندگی خود یا زندگی فرزندانشان تأثیر بگذارد این است که ابتدا بفهمند که اولیای شما چه چیزهایی را به شما منتقل کرده‌اند اولین قدم برای خروج از زندان این است که تشخیص دهید در زندان هستید.”.
مجید خالقی متخصص روانشناسی
